Geschiedenis van de acupunctuur
Acupunctuur is duizenden jaren geleden in China ontstaan en ontwikkeld. Vanuit China is het verspreid over andere delen van Azië, en dan vooral in Japan en Korea. Tegen de 17e eeuw bereikte acupunctuur ook delen van Europees Azië en Afrika en in de 17e eeuw begon ook het Westen interesse te tonen in acupunctuur.
In die periode maakten de Nederlanders er kennis mee via hun handelspost op het Japanse eilandje Deshima.
De Nederlandse arts Willem ten Rhijne bedacht toen het woord ‘acupunctuur’, een samenstelling van het Latijn acus (naald) en pungere (prikken, steken).
Vanaf de 20ste eeuw ontwikkelden artsen in het oosten én in het westen de acupunctuur verder. Er kwamen steeds meer wetenschappelijke studies naar de effecten en naar de manier waarop het werkt. Zo ontstond een moderne westerse verklaring voor acupunctuur naast de traditionele Chinese, die nog altijd probleemloos naast elkaar bestaan.